A colloidal dispersion is composed of solid, liquid, or gas particles dispersed in a continuous phase (solid, liquid, or gas). “Colloidal” refers to particles with at least one dimension ranging from 1nm to 1µm. The most encountered colloidal dispersions are solid-liquid (suspensions), liquid-liquid (emulsions), gas-liquid (foams), and solid-gas (aerosols) dispersions.
Colloidal dispersions are inherently thermodynamically unstable systems because they tend to minimize surface energy. Hence, the stability of a colloidal system is inevitably linked to a notion of time, defined by the process, use, and application involved.
Two stability categories can be distinguished: colloidal stability and gravitational stability.
1. Colloidal stability relates to particle size change (e.g., aggregation or agglomeration). If particles are not subject to size variation, the dispersion is considered colloidally stable. Hence, colloidal stability depends on several types of interactions such as:
Sedimentation is sometimes confusingly considered as colloidal instability.
For example, a particle dispersion in a solvent can be colloidally stable (there is no change in particle size) while it is gravitationally unstable (particles settle due to unmatched density with the solvent).
It is worth noting that destabilizing colloidal dispersion can lead to gravitational instability (larger particles start to settle quickly).
Elektroforetyczne rozpraszanie światła (ELS) jest powszechną techniką stosowaną do oceny potencjału dyspersji do zachowania stabilności. ELS umożliwia pomiar potencjału zeta dyspersji, który dostarcza informacji na temat oddziaływań elektrostatycznych i, poprzez ekstrapolację, ich tendencji do aglomeracji. Potencjał zeta jest wiarygodnym wskaźnikiem stabilności dyspersji, ale kilka parametrów, takich jak efekty steryczne, sedymentacja lub efekty hydrofobowe, również będzie miało silny wpływ. W związku z tym poleganie na wartościach potencjału zeta może prowadzić jedynie do fałszywych interpretacji stabilności, na przykład w przypadku nanocząstek metali w złożonych mediach, wodnego zolu krzemionkowego i oleju w emulsjach wodnych. Technika SMLS oferuje solidne zalety w charakteryzowaniu zjawisk destabilizujących. Zarówno grawitacyjna, jak i koloidalna stabilność dyspersji może być oceniana przy minimalnej obsłudze próbki. Co ważniejsze, wyniki uzyskuje się analizując preparaty w ich stanach natywnych, zapewniając w ten sposób reprezentatywność wyników. W Microtrac proponujemy szereg urządzeń opartych na SMLS, Turbiscan , które zapewniają ilościową analizę stabilności do 1000 razy szybciej niż konwencjonalne testy. Jeśli chcesz uzyskać więcej informacji, skontaktuj się z nami.
Ostatecznie wybór, czy użyć prostego rozwiązania przesiewania, czy też zainwestować w dyfrakcję laserową lub dynamiczną analizę obrazu, będzie zależał od ilości badań, dostępnego budżetu i personelu oraz wszelkich szczególnych norm międzynarodowych lub wymagań klienta, z którymi się Państwo stykają. Zachęcamy do kontaktu z Microtrac w celu bezpłatnej konsultacji, która pozwoli ustalić, jakie rozwiązanie zapewni optymalny wynik i zwrot z inwestycji.